15e verslag.
Blijf op de hoogte en volg Inez
23 Juli 2014 | Tsjechische Republiek, Labské Chrčice
Op weg naar Magdenburg. De stad willen we eigenlijk alleen bezoeken voor de bouwkunst van Hundertwasser. En dat is echt zeer de moeite waard. Te heet om lang in een stad te blijven "dwingt" ons om lekker door te peddelen. We ko en terecht in een gat met een paar huizen en een enorme boerderij waar we een kamer kunnen huren. Blijkt top te zijn. 's Avonds naar een feest geweest van de vrijwillive brandweer die 151 jaar bestaat. In een grote tent met de bekende duitse biertafels en banken, dus aanschuiven. De muziek is zeer afwisselend. De dj begon met goede bekende amerikaanse nummers maar al gauw werd het Heino en andere schlagers. We zijn ons ondanks dat nog even te buiten gegaan op de dansvloer, maar schlagers zijn toch niet echt ons ding. Na een radler en een wit wijntje maar weer op de fiets gestapt terug naar de boerderie.
Onze buren zijn amerikanen en duitsers, dus lekker internationaal.
Na een super ontbijt vertrokken richting Havelberg. Over kinderhoofdjes, asvalt, betonnen platen of een strontspoor komen we bij midden in een bos terecht bij een luxe restaurant waar we in gesprek raken met 2 duitse vriendinnen die een veel beter routeboekje hebben dan wij. Zij nodigen ons uit om mee te rijden via een mooiere en kortere route, maar er moest eerst een peuk gerookt worden. Wij begonnen vast langzaam vooruit te fietsen, we hebben ze niet meer gezien. Conclusie: wij reden verkeerd. Toen we aankwamen in Havelberg zagen we ze in de biergarten zitten. We hadden circa 15km omgereden, dikke pech met deze hitte.
De eigenaar van het hotel was nogal gestressed en toen wij al lekker lagen te pitten kwa m hij binnen om de kamer nog een keer te verhuren. Hij schrok er zo van dat hij de deur aan de buitenkant weer op s,ot deed. Gevolg: de volgende morgen konden wij de kamer niet uit. Roepen hielp niet. Jorien is uit het raam gaan hangen (waar spijlen voor waren, anders waren we er wel uitgeklommen) tot dat er iemand langsliep. Bleek de serveerster vN gisteravond te zijn. Ze schrok zich wezenloos maar binnen 2 minuten waren we bevrijd.
Onze buren zijn amerikanen en duitsers, dus lekker internationaal.
Na een super ontbijt vertrokken richting Havelberg. Over kinderhoofdjes, asvalt, betonnen platen of een strontspoor komen we bij midden in een bos terecht bij een luxe restaurant waar we in gesprek raken met 2 duitse vriendinnen die een veel beter routeboekje hebben dan wij. Zij nodigen ons uit om mee te rijden via een mooiere en kortere route, maar er moest eerst een peuk gerookt worden. Wij begonnen vast langzaam vooruit te fietsen, we hebben ze niet meer gezien. Conclusie: wij reden verkeerd. Toen we aankwamen in Havelberg zagen we ze in de biergarten zitten. We hadden circa 15km omgereden, dikke pech met deze hitte.
De eigenaar van het hotel was nogal gestressed en toen wij al lekker lagen te pitten kwa m hij binnen om de kamer nog een keer te verhuren. Hij schrok er zo van dat hij de deur aan de buitenkant weer op s,ot deed. Gevolg: de volgende morgen konden wij de kamer niet uit. Roepen hielp niet. Jorien is uit het raam gaan hangen (waar spijlen voor waren, anders waren we er wel uitgeklommen) tot dat er iemand langsliep. Bleek de serveerster vN gisteravond te zijn. Ze schrok zich wezenloos maar binnen 2 minuten waren we bevrijd.
-
23 Juli 2014 - 21:48
Els:
Wat een avontuur! Het is bij jullie ook nooit saai! Op naar de volgende belevenis!
Groet en succes. Els -
23 Juli 2014 - 22:00
Leny:
O, wat had ik hier graag bij willen zijn, om je naar te lachen. Zie het helemaal voor me.
groetjes,
Leny -
24 Juli 2014 - 13:29
Agnes Van Egmond:
Jee wat een hilariteit allemaal. Ik dacht dat jullie alleen gingen fietsen!!!!! Maar gelukkig hebben jullie lol met wat jullie allemaal beleven. Leuk om mee te mogen maken. Sterkte nog even. Groetjes Agnes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
